Μυρωδια Καλοκαιριου

Τα καλοκαίρια μου δεν ήταν ποτέ κάτι το ιδιαίτερο, μα καθένα απο αυτά είχε μια συγκεκριμένη μυρωδιά και μια εικόνα..

Από μικρή πήγαινα με την οικογένεια μου στο εξοχικό που διαθέταμε λίγο έξω από την Αθήνα. Έτσι περνούσαν οι διακοπές μου. Σε ένα μέρος, με τους δικούς μου ανθρώπους. Εικόνες με τους παππούδες μου, παιχνίδια στην αυλή πότε κάνοντας την περιπτερού, και πότε παίρνοντας παραγγελίες για τους απογευματινούς καφέδες της οικογένειας και άλλα πολλά..

Αθώα χρόνια, αθώες σκέψεις.

Η μυρωδιά του πεύκου έντονη στο μυαλό μου, το ρετσίνι που κόλλαγε στα χέρια μου, τα κουκουνάρια που μάζευα, τα όνειρα που έκανα να χτίσω το δικό μου σπίτι σχεδιάζοντας την παραμικρή λεπτομέρεια της μελλοντικής μου στέγης σ'ένα κομμάτι χαρτί. Όλα αυτά γύρισαν ξανά στο μυαλό μου όταν πήγα να ξεφύγω απ'όλους και όλα πριν λίγες μέρες.

Η αλήθεια είναι πως πάντα βρίσκονται στο πίσω μέρος του μυαλού μου και νιώθω ευτυχισμένη που έζησα τόσα πολλά οικογενειακά και ήσυχα καλοκαίρια. Είναι ευτυχία να είσαι στην εξοχή και να ακούς μόνο τα τζιτζίκια πάνω στα δέντρα.

Είναι ευτυχία να κάθεσαι και να χαζεύεις τη θάλασσα με τις ώρες και ύστερα να πλατσουρίζεις μέσα της λες και είσαι πάλι 5 χρονών.

 

Ελπίζω και τα παιδιά μου να γνωρίσουν αυτή την ευτυχία και να έχουν παρόμοιες εικόνες χαραγμένες στο μυαλό τους.

Υπάρχει ακόμα χρόνος, ας ζήσουμε το δικό μας ξεχωριστό καλοκαίρι!